Cemaleddin Şenocak : Yüksek Tarım Mühendisi
1962-63 yıllarında radyo pek etkili bir iletişim aracı idi. Tv yayını yoktu ülkemizde.
TRT Uzun dalga Ankara Radyosu bizim köyde dinleniliyordu.
Sabah , birsaat kadar süren Günaydın programının tiryakisi olmuştum.
Türküler, sağlıkla ilgili bir tabibin konuşması, din sohbeti,yine türküler...
Fakat, beni en çok çeken, radyoya bağlayan bir kişi vardı:
Cemaleddin Şenocak...
Kimdi? Bir Kars köylüsü...Okumuş, yüksek okullar bitirmiş,yüksek tarım mühendisi olmuş. Sesinin tınısındaki içtenlik beni büyülüyordu.
Yalnız tarım,hayvancılık, ormancılık konularına değinmekle yetinmiyordu, doğa koruma, hijyen, toprak aşınması, erdem, eğitim, boş zamanların değerlendirilmesi...Kendisine yazılan mektupları da okuyordu. Bir tutuklunun mektubu beni derinden etkilemiş, ağlatmıştı : " Köyde kışın iş yok güç yok. Kahvehanede bir tartışma çıktı. Sonra birbirimize girdik. Bir arkadaşımı bıçakla yaraladım. Yarası ağır değildi, fakat, yollar kardan kapanmıştı. Göz göre göre kan kaybından öldü o köylüm. Ben mahkum oldum. Şimdi, düşünüyorum da, o kahvehanede değil de bir kütüphanede olsaydım, o arkadaşım da yaşıyor olacaktı,ben de özgür olacaktım. Şimdi,çocuklara diyorum ki: Okuyun, durmadan okuyun, gereksiz tartışmalardan uzak durun, hayatınızı karartmayın!"
Sabah,köyümüzde, anacığımın hazırladığı kahvaltıyı yaparken Günaydın programını dinler, anamın cevizleri cebime koyar yola düşerdim. Lise,bize 5 km uzaktaydı.
Yürürken de hep o konuşmaları düşünürdüm. Okula varınca da arkadaşlarıma anlatırdım duyduğum, öğrendiğim öyküleri.
Giderek bende bir tiryakilik yarattı Cemaleddin Bey. Adresini bularak bir teşekkür mektubu yazdım. Pek zarif sözlerle karşılık verdi; benle tanışmak istediğini bildirdi.
1964 yılında Ankara Üniversitesi öğrencisi olunca ziyaretine gittim. Tarım Bakanlığı Neşriyat Müdürü idi. Yarenlikte yarattığı etkiden söz ettim. Pek mutlu oldu. Bana kitaplarını imzaladı. 50 yıla yakın bir zaman geçti; onlar hala kitaplığımın özel bölümünde dururlar, zaman zaman açar bakarım, bazı bölümlerini okurum.
Yüksek Tarım Mühendisi Cemaleddin Şenocak...Bir kılavuz, yanarca taşıyan, çoban ateşi yakan bir eğitmen...Ben onu da öğretmenlerimden biri sayıyorum. Ve rahmetle, minnetle, şükranla anıyorum...