İman, İnsan Ve İmam

   Kendini yetiştirmediler
   Toplumu, çağa taşıyacak adımları atmadılar.
   Geri kaldılar
   Ayak bağı oldular, yenilenmenin, ilmin, modernitenin gerisinde kaldılar. 
   İmamlardan bahsediyorum
   İmamlardan
   Camileri, mescitleri birer gelişim noktasına çeviremediler.
   Statükonun ‘bel kemiğini’ oluşturdular.
   Aydınlanmanın, gelişmenin, ilmin, bilimin, deneylerin gerisinde kaldılar.
   Toplumu uyarma, gelişime önderlik etme vb. meselelerde ellerini taşın altına koymadılar.
   Korktular 
   Yeniliklerden, gelişmeden, deneyden uzak durdular.
   Mukaddes kitabımızın ‘oku’ emrini, sadece Kur'an-ı Kerim ve Arapça okumak olarak anladılar, kendilerini geliştirecek çalışmalardan kaçındılar.
   ‘İlmi, Müslümanın kayıp malı’ olarak görmediler.
   İlmi tek yönlü algıladılar
   Yanıldılar 
   Yanılgılarının farkına varmadılar
   Medreselerin ilmin merkezi değil, statükonun merkezi haline gelmesine göz yumdular.
   Hallac-ı Mansur’u anlamadılar, anlamak istemediler.
   Yunus’u, Mevlana’yı okudular, verilen mesajlarının ruhunu yorumlayamadılar.
   İslam’ın ağır ağır dünya gündeminden çıkması sanki kendilerini ilgilendirmiyormuş gibi izlediler, izlemekle yetindiler.
   Sorunludurlar
   Sorumludurlar
   İslam ışığını ancak insanın taşıyabileceği gerçeğini göz ardı ettiler, gereğini yapmadılar.
   Parmaklarını dahi oynatmadılar
   Yeni bilimsel gelişmelere gözlerini kapadılar.
   Hava basıncı deneylerinde, yerçekimi, elektrik, buluş, keşif ve teknolojinin gelişiminde vb. yoktular, katkı sunmadılar, yer almadılar. Yer almak için gayret göstermediler, kendilerini uzak tuttular.
   Sanki kendilerinin bunlarla hiç alakası yokmuş, olamazmış gibi namaz kılmaktan, kıldırmaktan öteye geçmediler, geçemediler.
   Yanıldılar
   Toplumu geliştirecek ‘itici güç’ olamadılar.
   Ülke gelişimi içinde yer almadılar, almak için gerekli çabayı da göstermediler.
   İslam ışığını yayılmasına yeterli katkıyı sunmadılar.
   Velhasıl; karanlığa karşı durmakta tereddüt ettiler…