Kar her şeyin üstünü örtebilirmiş. Düştükçe beyaz pamuk parçaları şehrin üstüne, örterdi sanki bütün pisliği peki öyle oldu mu? Kalbı kirlenenler bembeyaz karın içerisinde kendilerini tekrar tekrar bulsalarda içlerinden çıkarabilirler mi? Masum yüreklerin dört gözle beklediği bembeyaz örtü kapladıkça yer yüzünü merakla bekledi kararmış ruhların da beyaza dontup dönmeyeceğini. Oysa olasılıklar niyeti zifte bulanmamışlar için geçerlidır Kirlenmiş ruhların, bozulmuş zihniyetlerin içerisinde istediği kadar örtülsün bembeyaz örtü temizlemiyor bu zifti. Böyledir bu zift bir kere bulaştığında temizlenmeyeceğını bılırsın o zaman bulaşacağını bile bile elını uzatırsan kırlenenin sadece elin olmayacağını da bılırsın. Dokunduğunu seçme hakkına sahipsen dokunduğunun zıfırını de hak edersin. Varlık burada şunu sorar "Madem yanacağını biliyordun. ateşe, yürümeyi de öğrendin. Durmayı ne zaman öğreneceksin?" Öğrenmek insanın en temel vasıflarındandır. Vasıfsızlığın getirdiklerini kolunun altına sıkıştırdığın gazete misali taşırsan içinde olandan haberin olmaz ta ki gazetede yazan sen olmadığım sürece.