BAŞKALARINA GÖRE YAŞAMAK
Her insanın bir yaşam biçimi vardır. Bu onu özgün kılan, kıymetlendiren yada kıymetsizleştiren bir haldir. Kimisi bu özgün ve özgür hali ile yaşayarak mutlu olurken, kimisi de toplumla uyum (!) sağlamak adına kendi olmaktan uzaklaşarak başkaları için yaşar. Oysa kibaşkalarına göre yasayan insan mutluluk nedir bilmez. Yasadıkları kendi mutluluğu değil, başkalarının mutluluklarının bir istasyonudur
Başkalarına göre yaşamak kişinin mutluluğunu ve özgürlüğünü baltalayan, kendisi olmasına izin vermeyen, bireysel kimliğini ifade etmekten alıkoyan bir yaşam biçimidir. Önceliği başkalarının memnuniyetine veren ve kişiyi giderek yalnızlaştıran bu yaşam şekli hayatı kendiyle çelişerek ve yarım yamalak yaşamaktır. Aklının ,yüreğinin ve inancının gösterdiği yolda değil , başkalarının diktiği okları takip eden çizgide yürümektir. Kendi hayatının yönetmeni olmaktan ziyade figüranı olmayı tercih etmektir. Bedenen değil ruhen zincire vurulmuş olarak yaşamaktır. Bu tipler başkalarının kalıpları altında ezilmiş, kendi benliğini yitirmiş , özüne yabancılaşmış, özgüveni erozyona uğramış ve daha da kötüsü bunun farkında bile olamayan acınası insanlardır. Böylelerinin aynaya baktıklarında gördükleri kendileri bile değildir.
Küçükken ailede beklentinin fazla olması, yanlışlara tahammülsüzlük ve ilgi azlığı başkalarına göre yaşamaya iten zehirli oklardır. Bu okları onu ilerde okulda öğretmenine göre ve sınıfta arkadaşlarına göre yaşamaya götürür. Zamanla da çevrenin ve toplumun beklentilerine göre yaşamaya yöneltir. Kendi doğrularından emin olmayan, kendini sadece çevrenin bakış açısıyla değerlendiren bu kişilerin ne kendi zevklerine ait bir telefonu vardır ne de istedikleri bir araca binebilirler. Kendi hayatlarını hep başkaları şekillendirir. Sonunda bakarlar ki adı ve soyadından başka aynı yönden düşünen ve aynı kelimelerle düşünüp aynı eylemde bulunan milyonlarca insandan farkı kalmamıştır. Kendisiyle barışık olamayan bu insanlar kılıktan kılığa ve şekilden şekle girip durmadan taklitler yaparlar. Kendi olamadıkları gibi kim olduklarını da tam olarak bilemediklerinden mutluluğa uzaktırlar. Önce aileye, sonra çevreye ve ardından da topluma göre yaşamak bunların ömrünü heba edip bitirmiştir.
Başkaları için yaşamanın girdabına kapılan ve sosyal baskıyla kışkırtılan insanlar, kısacık yaşamlarını ‘’el alem ne der’’ eksenli yaşayarak zihinlerini ve bedenlerini tüketerek geçirirler. Sadece misafir gelecek diye temizlik yapmak bile bu dürtünün eseridir. Bunların geriye dönüp baktıklarında gördükleri pişmanlıkları ve yaşanmamış hayatlarıdır. Hala çocuklarını büyüklerinin yanında sevemeyen büyükler (!) vardır. Ve de sevdiklerine karşı onu sevdiğini söylemeyip bunu mezar taşlarına söylemeyi erteleyenler. İşte bunlar başkalarının doğrularına göre yaşayan ve hayatı kendilerine zindan eden, mutsuzluk abideleridir.
Başkalarına göre yaşayanlar hayatı kendi ilkeleri doğrultusunda değil, başkalarının istek doğrultusunda iyi ya da kötü bir şekilde devam ettirirler. Başkalarının değerlerini kendi ilkelerinin üzerinde tutarlar . Kızılderililerin hayatlarına ait şu anekdot bu durumu daha iyi özetler. Sonbaharda, kızılderililer şeflerine kışın soğuk geçip geçmeyeceğini sormuşlar. Herhangi bir fikri olmayan şef, kışın soğuk geçeceğini ve hazırlanmak için odun toplamaları gerektiğini söylemiş. İyi bir önder olan şef, en yakın telefon kulübesine gittikten sonra Ulusal Hava Durumu Servisi'ni arayıp sormuş: ‘’Kış soğuk mu geçecek ? ‘’ Telefondaki adam; ‘’Evet, bu kış epey soğuk olacak.’’ Şef, köye geri dönüp odun toplama işini hızlandırmış. Bir hafta sonra, şef tekrar Ulusal Hava Durumu Servisi'ni aramış: ‘’Kış çok mu soğuk geçecek?’’ Telefondaki adam: ‘’Evet, bu kış gerçekten oldukça soğuk olacak.’’ Böylelikle şef geri dönüp adamlarına bulabildikleri bütün odun parçacıklarını dahi toplamalarını söylemiş. Bir hafta sonra, şef tekrar Ulusal Hava Durumu Servisi'ni aramış: ‘’ Bu kışın çok soğuk geçeceğine kesinlikle emin misiniz?’’ Telefondaki adam: ‘’Kesinlikle, kızılderililer deli gibi odun topluyor.’’
İnsanı mutlu kılan kendi isteklerini ve doğrularını kendi ilkeleri ile erdemlice yaşamasıdır. Bu da bireyi vasatlaştıran ve kıymetsizleştiren bu tür eğreti yaşamlardan kurtulup bir adım öne çıkmakla ve bu hayatta bende varım demekle olacaktır. Unutmayın , elimizde başkaları için yaşanacak bir ‘’joker hayat’’ daha yok !
