Anne ne demektir?
Annelik, dünyanın en yaşanılası, en muhteşem lütuflarından biridir. Aldığı tüm övgüleri, fazlasıyla hak eder. Öylesine benzersiz, öylesine kıymetlidir ki… İnsanın yüreğini hamur gibi alıp dönüştüren, kâinatın ritmiyle buluşturan, eşsiz bir tecrübedir.
Ezandan önce uyanırdı annem! Kadın dediğin güneş üstüne doğmadan uyanmalıydı çünkü. Bereketi kaçarmış evin,
Rızkı kesilirmiş adamın,
Öyle derdi hep.
Çatlamış dudaklarından dualar süzülürdü sabahın soğuğunda.
Buz tutardı yazmasındaki oyalar...
Elleri hamur kokardı her daim.
Sanki annem demek hamur demekti.
Elinde kuruyan hamurları bile ziyan etmez, ovalayıp karınca yuvalarına serpiştirirdi.
Her şeye yeterdi annem! Çünkü
Anne demek yetmek demekti.
Ağrıyan yerlerini susturur, acıyan göğsünü bastırırdı. İşi gücü emeği,, ocakta yemeği vardı onun..
Bir ıhlamurla geçiştirdiği soğuk algınlığı, bir evlat gülümsemesiyle unuttuğu gönül dalgınlığı vardı..
Akşam olunca evinin perdesini kapatmaya alışkın elleri, bir de her sabah sulamayı farz edindiği gülleri vardı.
Kimse öksüz değildi o varken, kimse sahipsiz değildi. Çünkü anne demek sahip demekti..
Yorgunluk gözlerinden damlardı, çünkü anne demek yorulmak demekti.. Çünkü anne demek ömrünü bağışlamak demekti.
Ezandan önce uyanırdı annem. Güneşi kucağına alır, yorganımızın içine saklardı. Kınalı ellerinde kireç tutan parmakları vardı, çıtırtıları beyaz bir gece gibi kalbime batardı. Yorgunluk gözlerinden damlardı, çünkü anne demek yorulmak demekti. Çünkü anne demek ömrünü bağışlamak demekti...
Anne huzur demektir. Varlığıyla seni güvende tutan, elleri tüm hastalıklara şifa olan, bir gülüşü tebessümü karanlığını aydınlatan, yeryüzünde ki kanatsız melektir anne.
Kokusu cennet bahçesinde ki eşsiz çiçekler, bazen sert bakışları hayata emin adımlarla basmak için bir teşvik etmek. Sözleri şiir gibi huzur veren, ilgisi yüreğe sevinç katan güzellik abidesi.
Anne anlamdır, aşktır, gerçektir, hayaldir, cennettir, güzelliktir. Kelime ile ifade edilemeyen sadece gönül ile sevilendir. Sevdiğine emin olduğumuz tek kalptir. Sevdiğimizi en iyi bildiğimizdir..
Anne, yaşam demektir. Kendi güzelliğinden, uykusundan, hayatından feragat ederek seni yetiştiren bir varlıktır. Hayatının odak noktasını çocuğu yapan melektir. Yeri geldiğinde arkadaş, sırdaş, eş olabilen mükemmel bir varlıktır.
Anne birçok şeydir. Anne her şeydir.
işte kelimelerin anlatamayacağı bir kavram.
Sonuç olarak size yaşanmış bir hikâye anlatayım…
Babasının ölümünden sonra bir oğul annesini huzurevine koydu ve arada sırada onu ziyaret etti. Bir gün huzur evinden bir telefon geldi, Annesinin ölmek üzere olduğunu bildirdi. Ölmeden önce annesini görmeye gitti ve ona ′′Anne senin için ne yapmamı istiyorsun ?" diye sordu.
Huzur evine fanlar yerleştirmeni istiyorum, çünkü sıcaklık dayanılmaz,
Bir de buzdolabı almanı istiyorum, böylece yemekler bozulmasın. Birçok gece hiçbir şey yemeden uyumak zorunda kaldım...′′
Oğul ona şaşırdığını söyledi:
Ama şimdi öldüğünde benden bunları istiyorsun ?, Neden daha önce söylemedin ?
Anne üzgün cevap verdi:
Açlık ve sıcaklıkla yaşamaya alıştım, ancak benim korkum şu ki çocuklarının evde sana bakmadığı ve yaşlandığında buraya gönderildiğin gün, İstediklerim, burada sana lazım olacak şeylerdi yavrum.
onun için şimdiden alıp getirmeni istedim..!"
Hayatta yaptığın her şey elbet bir gün sana geri dönecektir…
Varlığımızın sebebi Anne ve Babamıza Allah’ın ve Resul’ünün emrettiği şekilde, daha hayatta iken onlara iyi davranmalı, kötü söz söylememeli, saygısızlık etmemeli, gönüllerini almalı ihtiyaçlarını karşılamalı ve onların rızalarını ve hayır dualarını almaya çalışmalıyız. Öldükten sonra da onları hayırla anmalı ve bağışlanmaları için Allah’a dua etmeliyiz ki cennetin anahtarını kazanmış olalım.
Tuncay Dalcı
