SANA GÜVENİYORUM AMA BAŞKALARINA GÜVENMİYORUM

SANA GÜVENİYORUM AMA BAŞKALARINA 

GÜVENMİYORUM

" Aslında güvenemediğim kendim " demenin diğer versiyonu olan
"Sana güveniyorum da başkalarına güvenmiyorum" ifadesi bir çok ailede ifade edilen genel bir cümle.

Genellikle ebeveynlerin evlatları için kullandığı bu tabir, çocukları adına kaygılanan ebeveynin çocuğu incitmeden korumaya çalıştığının göstergesi.
Ancak ebeveyn her ne kadar çocuğunu incitmemeye çalışsa da netice itibariyle incinen çocuk bunun karşılığında incitici olmaya başlayacaktır.
Bazı ailelerde de çocuğa olan güvensizlik direkt ifade edilir. Bu etiketleme ne kadar yanlış ve tahrip edici ise " Sana güveniyorum ama diğerlerine güvenmiyorum " da o kadar indirgeyicidir. Zira başkalarına güvenemeyen ebeveyn aslında çocuğuna güvenmediğinin gizli mesajını vermektedir.

Kendine güvenmeyen diğerlerine de güvenemez. Diğerlerine güvenmek saf bir şekilde hareket etmek değil temkinli ama pozitif bir tutumla hareket etmektir.
İnsan hayatta neyle karşılaşırsa karşılaşsın inancını/ umudunu asla kaybetmemelidir.
Defalarca yanılmışsanız defalarca "Aynı" ( siz farklı yollar denediğinizi düşünseniz de) yanlış yoldan gitmişsiniz demektir.

İnancın ve umudun asıl kaynağı Allahtır. Bu bağlamda aslolan ile bağlantının zayıflaması sonucunda insanımız güven ve inanç duygusunda sarsıntı yaşamıştır.

İnsanın Kendine Güvenmesi;
Bütün potansiyel ve zaafiyetlerinin farkında olup, bunları kabul ederek, zaaflarını bir potansiyel olarak görmesi ile ilgilidir. Zira zaaflarımız onları dönüştürebildiğimiz ölçüde bize güç katacaktır.

İnsanın Evladına Güvenmesi;
Onun bütün yapıp ettiklerine ( yalan vs.) rağmen ona inancını yitirmemesi ile ilgilidir. Zira insan hatalarını deneyimledikçe öğrenir, suçlandıkça değil.
Bunun için çocuğun kendisine inanılması temel bir ihtiyacıdır.
Ve eğer siz ona inanırsanız O da kendine inanacak, sizin ona olan inancınızı kaybetmemek için elinden gelen her şeyi yapacaktır.

İnsanın Eşine Güvenmesi;
Tıpkı sizin gibi onun da bir nefsi olduğunu bilerek, onun insan olma fıtratına duyduğunuz saygı gereği, davranışlarınızla onun önüne geçmeden ona sahip çıkmanız, onu sevmeniz ve ona inanmanız ile ilgilidir.


İnsanın Topluma Güvenmesi;
Hayattaki bütün olumsuzluklara, insanın bütün bencilliğine, cahilliğine, art niyetliliğine rağmen özünde yer alan iyilik tohumlarının varlığına inanarak hayattan kopmaması, temkinli yaklaşıp herkesten her şeyi bekleyerek ama asla karamsarlığa umutsuzluğa kapılmadan olumlu bakması ile ilgilidir.

İnsanın Allah' a Güvenmesi ise;
Onun engin rahmet ve merhametine sığınıp Ondan başka kapının olmadığını bilerek hayatta başına ne gelirse gelsin bunda hikmetler olduğuna inanarak, başına gelen her şeyin bir işlevi olduğunu bilmesi ve bunu kabullenmesi; bununla beraber olumsuzluk ve engelleri kendi iradesi ya da o işin ehli ile aşmaya çalışması ile ,
Ve mutlaka her zorluğun yanında bir kolaylığın olduğuna inanması ile ilgilidir.

Zira İnsan İnandığını görür...

Psikoterapist/ Psikolog
Fatma Çakır Çalışkan